biesić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *běsiti. By surface analysis, bies +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbjɛ.ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɕit͡ɕ
  • Syllabification: bie‧sić

Verb

biesić impf (perfective zbiesić)

  1. (archaic, reflexive) to get mad, to get angry
    Synonyms: szaleć, wściekać

Conjugation
Conjugation of biesić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive biesić
present tense 1st bieszę biesimy
2nd biesisz biesicie
3rd biesi bieszą
impersonal biesi się
past tense 1st biesiłem biesiłam biesiliśmy biesiłyśmy
2nd biesiłeś biesiłaś biesiliście biesiłyście
3rd biesił biesiła biesiło biesili biesiły
impersonal bieszono
future tense 1st będę biesił,
będę biesić
 będę biesiła,
będę biesić
 będziemy biesili,
będziemy biesić
 będziemy biesiły,
będziemy biesić
2nd będziesz biesił,
będziesz biesić
 będziesz biesiła,
będziesz biesić
 będziecie biesili,
będziecie biesić
 będziecie biesiły,
będziecie biesić
3rd będzie biesił,
będzie biesić
 będzie biesiła,
będzie biesić
 będzie biesiło,
będzie biesić
 będą biesili,
będą biesić
 będą biesiły,
będą biesić
impersonal będzie biesić się
conditional 1st biesiłbym biesiłabym biesilibyśmy biesiłybyśmy
2nd biesiłbyś biesiłabyś biesilibyście biesiłybyście
3rd biesiłby biesiłaby biesiłoby biesiliby biesiłyby
impersonal bieszono by
imperative 1st niech bieszę bieśmy
2nd bieś bieście
3rd niech biesi niech bieszą
active adjectival participle bieszący biesząca bieszące bieszący bieszące
contemporary adverbial participle biesząc
verbal noun bieszenie
adjective
nouns

Further reading
  • biesić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • biesić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.