bellatorius
Latin
Etymology
From bellātor (“warrior, soldier”), from bellō (“wage or carry out war; fight”), from bellum (“war”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /bel.laːˈtoː.ri.us/
Adjective
bellātōrius (feminine bellātōria, neuter bellātōrium); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | bellātōrius | bellātōria | bellātōrium | bellātōriī | bellātōriae | bellātōria | |
| Genitive | bellātōriī | bellātōriae | bellātōriī | bellātōriōrum | bellātōriārum | bellātōriōrum | |
| Dative | bellātōriō | bellātōriae | bellātōriō | bellātōriīs | bellātōriīs | bellātōriīs | |
| Accusative | bellātōrium | bellātōriam | bellātōrium | bellātōriōs | bellātōriās | bellātōria | |
| Ablative | bellātōriō | bellātōriā | bellātōriō | bellātōriīs | bellātōriīs | bellātōriīs | |
| Vocative | bellātōrie | bellātōria | bellātōrium | bellātōriī | bellātōriae | bellātōria | |
Synonyms
Related terms
- belligerō
- bellipotēns
- bellisonus
- bellō
Descendants
- English: bellatory
References
- bellatorius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- bellatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.