afabularny

Polish

Etymology

From a- +‎ fabularny. First attested in 1902.[1][2]

Pronunciation

IPA^(key): /a.fa.buˈlar.nɨ/
Audio (file)
Rhymes: -arnɨ
Syllabification: a‧fa‧bu‧lar‧ny

Adjective

afabularny (not comparable)

storyless, plotless

Declension

Declension of afabularny

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	afabularny		afabularne	afabularna	afabularni	afabularne
genitive	afabularnego			afabularnej	afabularnych
dative	afabularnemu			afabularnej	afabularnym
accusative	afabularnego	afabularny	afabularne	afabularną	afabularnych	afabularne
instrumental	afabularnym			afabularną	afabularnymi
locative	afabularnym			afabularnej	afabularnych

Derived terms

noun

afabularność

References

Pamiętnik literacki‎, 1902
afabularny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

afabularny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
afabularny in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.