aeditualis
Latin
Etymology
From aedituum
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ae̯.di.tuˈaː.lis/, [ae̯.dɪ.tʊˈaː.lɪs]
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | aedituālis | aedituāle | aedituālēs | aedituālia | |
| Genitive | aedituālis | aedituālis | aedituālium | aedituālium | |
| Dative | aedituālī | aedituālī | aedituālibus | aedituālibus | |
| Accusative | aedituālem | aedituāle | aedituālēs, aedituālīs | aedituālia | |
| Ablative | aedituālī | aedituālī | aedituālibus | aedituālibus | |
| Vocative | aedituālis | aedituāle | aedituālēs | aedituālia | |
References
- aeditualis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aeditualis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.