accinctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of accingō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | accinctus | accincta | accinctum | accinctī | accinctae | accincta | |
| Genitive | accinctī | accinctae | accinctī | accinctōrum | accinctārum | accinctōrum | |
| Dative | accinctō | accinctae | accinctō | accinctīs | accinctīs | accinctīs | |
| Accusative | accinctum | accinctam | accinctum | accinctōs | accinctās | accincta | |
| Ablative | accinctō | accinctā | accinctō | accinctīs | accinctīs | accinctīs | |
| Vocative | accincte | accincta | accinctum | accinctī | accinctae | accincta | |
References
- accinctus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- accinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.