ablutus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of abluō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | ablutus | abluta | ablutum | ablutī | ablutae | abluta | |
| Genitive | ablutī | ablutae | ablutī | ablutōrum | ablutārum | ablutōrum | |
| Dative | ablutō | ablutae | ablutō | ablutīs | ablutīs | ablutīs | |
| Accusative | ablutum | ablutam | ablutum | ablutōs | ablutās | abluta | |
| Ablative | ablutō | ablutā | ablutō | ablutīs | ablutīs | ablutīs | |
| Vocative | ablute | abluta | ablutum | ablutī | ablutae | abluta | |
References
- ablutus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ablutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.