Pompejus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /pomˈpeː.jus/, [pɔmˈpeː.jʊs]
Proper noun
Pompējus m (genitive Pompējī); second declension
- Alternative form of Pompēius (“Pompey”)
- Dionysii Petavii Aurelianensis Rationarium Temporum Tomus Tertius Continens Successiones Patriarcharum, Pontificum, Imperatorum, ac Regum Veteris & Novi Testamenti, Venetiis, 1722, p. 48 & 92 (a list of Roman consules):
- Successio XXXIX. Consules Romani. [...] Sextus Pompejus Pompei Magni Filius [An. urbis] 719 [Ante Chr.] 34
- Dionysii Petavii Aurelianensis Rationarium Temporum Tomus Tertius Continens Successiones Patriarcharum, Pontificum, Imperatorum, ac Regum Veteris & Novi Testamenti, Venetiis, 1722, p. 48 & 92 (a list of Roman consules):
Declension
Second declension.
| Case | Singular |
|---|---|
| Nominative | Pompējus |
| Genitive | Pompējī Pompēī |
| Dative | Pompējō |
| Accusative | Pompējum |
| Ablative | Pompējō |
| Vocative | Pompēī |
Note:
- The genitive Pompei does very rarely occur as Pompej in older texts.
References
- Pompejus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.